Pierwsze wzmianki o wsi
Alt Fanger datowane jest na lata 1770 oraz 1788, kiedy to osadzono tam dwa małe gospodarstwa chałupnicze.
Trzecie gospodarstwo powstało dopiero w 1817 roku. Kolejne informacje z 1872 roku, przekazane przez H. Berghausa, odnoszą się do stanu z 1805 roku, kiedy to wieś liczyła pięć zagród chłopskich, w tym jedno gospodarstwo należące do pierwszego sołtysa, a także jedno gospodarstwo średniorolne oraz cztery zagrody chałupnicze (małorolne), związane z jednym gospodarstwem zagrodniczym.
W tej części wsi znajdowała się również niewielka działka kościelna o powierzchni 28 Mg (7 ha), która należała do filii parafialnej w Strzelewie (Strelowhagen).
W latach 1806-1816 większość chłopów stała się dzierżawcami swoich działek na mocy dzierżaw wieczystych. Wieś stanowiła domenę państwową
i od 1824 roku była zarządzana przez Urząd Inwestytury w Nowogardzie.
Zgodnie z danymi H. Berghausa, w 1872 roku Alt Fanger liczyła 24 gospodarstwa rolne, 25 budynków mieszkalnych oraz 36 budynków gospodarczych, co świadczy o jej dynamicznym rozwoju w tamtym okresie.
Wieś rycerska – Neu Fanger
Obok domeny państwowej (Alt Fanger) istniało, od II połowy XIV w. do początków XIX w., stare lenno rycerskie. Lenno zasiedlono w części jeńcami węgierskimi (pochodzącymi prawdopodobnie z czasów walk ks. Kaźka Wołogojskiego z Ludwikiem Węgierskim w latach 1370-1377). W roku 1804 dobra te zostały zakupione przez wysokiego urzędnika kameralnego z Nowogardu – Gottloba Andreasa Waldemanna wraz z 3 małorolnymi zagrodami. W ten sposób dobra rycerskie przeszły w ręce mieszczańskie. W roku 1806 dobra odziedziczył syn Gottloba – Friedrich Wilhelm Waldemann, który po kilku latach traci je całkowicie na skutek rozrzutnego trybu życia. Następne dane źródłowe z roku 1826 r. mówią, że omawiane dobra przeszły w drodze licytacji w ręce innych właścicieli, m.in. Christlieba Ritter z Nowogardu. Już w roku 1830, w ramach akcji parcelacyjnej, gospodarstwo zostaje podzielone na 19 nowych siedlisk rolnych. Zaś do roku 1836, w wyniku dalszej parcelacji – na 24 gospodarstwa rolne.
W latach 1836-1845 następuje dalsze rozdrobnienie ziemi byłego majątku na 35 oddzielnych gospodarstw.
Około roku 1872 nowa wieś (Neu Fanger) obejmowała łącznie 1391,5 Mg (468 ha) gruntów rolnych. Zaludnienie wynosiło 345 osób, zabudowa to 41 budynków mieszkalnych oraz 42 budynki gospodarcze (wolne od obciążeń podatkowych).
Historia,
Zmiany, Dziedzictwo
Historia
solectwo.wegorza@gmail.com
Węgorza
72-221 Osina